بعد از سالهای بسیاری که تلاش می کردم محیط زندگی امن و همراه با آرامش را برایش فراهم سازم و نیز پس از سالها در آرزوی دیدن عکس او  از بتن تاریکی های زندگیم به آرزوی دیرینم رسیدم. شاید همه پدر و مادرها ادعا کنن که حسی برابر با من دارند. نمی دانم ! ولی در این مقطع از زندگیم تصمیم دارم کل زندگیم را وقف او کنم و البته به معنای واقعی و بی توقع چرا که به اعتقاد من همین لذت وجودش برای من پاداش است و این سخنان که چون پدر و مادری تو را بزرگ کردن و هزینه زندگی ات را دادن وظیفه احترام داری، چیزی جز نگرش مادی به تمامی مقدسات انسانی نیست. احترام چیزی است که کلیه انسانها از بزرگ و کوچک باید سعی در بدست آوردن آن داشته باشند و با قوانین از پیش تعیین شده هرگز احترام واقعی وجود نخواهد داشت. متاسفانه بارها و بارها در میان این انسانها دیده ام و شنیده ام که تنها به خاطر یک لقب یا نام خواهان احترام بی قید و شرط هستند و بهشت و بجهنم را ردیف می کنن تا تو را مجاب کنن که یک طرفه و بی هیچ منطقی احترامشان را نگه داری، و این در حالی است که این بزرگسالان ، و پدران و مادران حتی به اندازه پایبندی به یکی از اصول اولیه روابط انسانی که همانا راست گویی است قدمی در کسب احترام بر نداشته باشند.